Ławki parkowe są bardzo popularnym elementem architektonicznym. Występują zarówno w parkach ale można je też spotkać na osiedlach. Jak każdy przedmiot – niezależnie od tego jak bardzo popularny by nie był – mają swoje „tajemnice”. Z pewnością są rzeczy, których nie wiedzieliście o ławkach ogrodowych. W tym wpisie, zostanie zaprezentowanych dokładnie pięć rzeczy, których nie wiedzieliście o ławkach ogrodowych.

1. Ławka parkowa musi spełniać wszystkie standardy bezpieczeństwa. Każdy element ławki musi być bezpieczny zarówno dla otoczenia jak i środowiska. Elementy konstrukcyjne ławek parkowych najczęściej wykonywane są z materiałów bezpiecznych dla środowiska. Jeśli oparcie czy nóżki ławki są stalowe, to jest to zawsze stal proszkowana, w odpowiedni sposób zabezpieczona. Najczęściej jednak spotykamy w parkach ławki drewniane – właśnie ze względów bezpieczeństwa. Drewno nie emituje żadnych szkodliwych substancji dla otoczenia a poza tym – odpowiednio zabezpieczone – jest materiałem bardzo odpornym na działanie czynników atmosferycznych.

2. Ławki ogrodowe projektowane są wedle potrzeb. Istotną kwestią jest to, gdzie nasza ławka będzie się znajdowała i wedle tego jest projektowana. Pod uwagę brane są takie czynniki jak zabudowanie terenu, nawierzchnia chodnika a także to, czy w ogóle chodnik jest na danym terenie. Zupełnie inaczej wyglądała będzie ławka przeznaczona do parku i inna tez będzie ławka osiedlowa.

3. Ławki parkowe występują w dwóch rodzajach. Są takie, które montowane są bezpośrednio do podłoża jak i mobilne. Zdecydowanie bardziej popularne są jednak te montowane bezpośrednio do podłoża. Przede wszystkim – mamy gwarancję tego, że ławka nie zmieni nagle lokalizacji – nie zostanie w żaden sposób przemieszczona. Poza tym, ławki montowane bezpośrednio do podłoża są też zwykle bardziej wytrzymałe a ich elementy konstrukcji wykonane są ze stali proszkowanej.

4. Ławka parkowa może być tez symboliczna. W niektórych parkach możemy spotkać ławki opatrzone odpowiednią tabliczką informacyjną. Tego typu ławka, wykonana w całości z marmuru, znajduje się w Toruniu, w zabytkowym Parku na Bydgoskim Przedmieściu. Jest to ławka upamiętniająca wybitnego pisarza i dramaturga – Schillera. Mimo tego, ze ławka pełni rolę memorialną, można na niej usiąść – nie jest ona w żaden sposób odgrodzona. Oczywistym jest, że ławka nie jest najwygodniejsza – jej pierwotnym przeznaczeniem było upamiętnienie pisarza, nie zaś użytkowanie przez spacerowiczów.

5. W XIX wieku, panowała moda na randki w parkach. W dobrym tonie było spotkanie się z wybranką – czy też wybrankiem właśnie w parku. Zakochani siadali na ławce parkowej i godzinami rozmawiali o literaturze czy sztuce. Oczywiście tego typu randki odbywały się głównie wiosną i latem, kiedy pogoda była znacznie bardziej sprzyjająca niż zimą czy jesienią. Wielu bohaterów literackich i filmowych rozpoczynało związek właśnie od randek w parkach. Ławki parkowe bardzo często stawały się też obiektem, na którym młodzi ludzi wyznawali sobie miłość – nie tylko w formie mówionej, ale też pisemnej – wyrywając w ławkach serca czy inicjały ukochanych.